FANFARE 'NOOIT GEDACHT', WELLERLOOI

 

OH, WAT EEN JAAR! 

Dat was ’t qua voorbereiding: wat ’n jaar! Maar wat ’n enthousiasme en inzet: tijdens de repetities met de fanfare, de groepsrepetities, de gezamenlijke repetities met Vocal Group Joy, de repetities met de jeugdleden voor de cupsong. Maar zeker ook tijdens ontelbare vergaderingen van de organisatie en de diverse commissies die deze hele show tot in de kleinste details hebben voorbereid. 

 





Maar we hebben genoten, tijdens de uitvoering op vrijdag- en zaterdagavond. Van een enthousiast publiek, van onze solisten, van de deelnemers aan de spellen. En natuurlijk ook van de gezellige afterparty’s.

In dit artikel kijken we nog eens terug naar de uitvoering, maar ook nemen we een kijkje achter de schermen. Wil je nog meer terugkijken? Klik dan op deze link en ga naar het filmpje en de foto’s dat Maasduinen Centraal heeft gemaakt:
https://www.maasduinencentraal.nl/nieuws/algemeen/99202/-foto-video-oh-wat-een-jaar-daverend-succes

In Mediapark Wellerlooi, opnamestudio 49 (MFC ’t Luukske) vond vrijdag 16 en zaterdag 17 juni de ‘live’-opname’ plaats van de spelshow ‘Oh, wat een jaar!’ in de unieke Loise versie. Voor de opnames tekende ons eigen ‘productieteam van L1’, hun auto stond geparkeerd bij de ingang.





De bezoekers werden verwelkomd in de centrale hal, met een rode loper en een nostalgisch stil leven. De dames van Vocal Group Joy brachten de bezoekers persoonlijk naar hun zitplaats.
Nadat de fanfare en Vocal Group Joy hun plek op het podium hadden ingenomen volgde het welkomstwoord van Jeanine Roelofs, voorzitter van de fanfare. Vervolgens oefende publieksopwarmer Peter Groenen de te verwachten reacties met het publiek.
Er volgde een reclameblok en het journaal met enkele actualiteiten: we waren beland in het eerste jaar: 1976.... toen alles in huis oranje was, we nog LP’s hadden….
Met muziek van onder andere John Miles (Music was my First love) en Don't Cry For Me Argentina met solist Angela Habraken. Het hele publiek nam deel aan het eerste spel. Rode en groene kaartjes en een vrolijk hoedje waren de ingrediënten bij het vragenspel ‘goed of fout’. En zoals gebruikelijk in die tijd was er tijdens deze eerste ronde wat rauwkost en een prikkertje met kaas, augurk en een uitje uit Amsterdam om te knabbelen.



Na het volgende reclameblok en het journaal vertelde de enthousiaste presentatoren Daisy Fleuren en Rik Zeegers, dat het 1992 was, de tijd van de gabbers.
Voor het spel waren twee teams uitgenodigd. Zij zochten naar de foute woorden in ‘Vlieg met me mee’ van Paul de Leeuw. Een grote verrassing was vervolgens de solist tijdens Heal the World van Michael Jackson: Jarno Hendriks, in het dagelijkse leven speelt hij hoorn in onze fanfare. Voor zijn schitterende optreden ontving hij ’n staande ovatie. 




Het volgende jaar waar we in terecht kwamen was 2013. De leerlingen van de fanfare hadden onder leiding van Daantje van Giesen flink geoefend voor de cupsong van Anna Kendrick. Op een video konden we zien hoe groot het ritmegevoel van de leerlingen is. De deelnemers aan de cup-contest mochten kijken, oefenen en vervolgens zelf aan de slag. En dat viel niet mee! Muziek uit 2013 was onder andere de populaire zomerhit Happy van Pharrell Williams en It's A Beautiful Day van Michael Bublé, vertolkt door onze eigen solist Jarno.

De leerlingen bekijken hun opname van de cupsong

 


Het presentatieduo had zich weer omgekleed, op de tafeltjes stonden cactussen en soepstengels die je kon dippen in slanky smeerkaas. Het was 1999. Na het derde en laatste optreden van solist Jarno (You'll be in my heart uit de musical Tarzan) begon het spel. Twee teams deden mee aan het spel ‘wie is het‘. Er werd één persoon gezocht: uit het publiek, of van Vocal Group Joy of van de fanfare. Na diverse vragen bleef Marissa Arts, saxofoniste bij de fanfare over. Met begeleiding van Vocal Group bracht ze het nummer Man! I Feel Like A Woman! van Shania Twain ten gehore.

Na het laatste reclameblok en de laatste journaaluitzending waren we beland in 1980. Het jaar dat fanfare Nooit Gedacht nieuwe uniformen kreeg. ‘Goed gestyled’ zoals het presentatieduo het noemde. En daar wilden ze niet voor onder doen, ook zij waren ‘goed gestyled’.

Na het enthousiaste  Everybody Needs Somebody van The Blues Brothers (net als de meeste muziekstukken van deze avond uitgevoerd door de fanfare en het koor) was het tijd voor het finalespel. De finalisten namen plaats op het podium. Er kwam een ‘bomcadeau’ en ze moesten de meest verschillende vragen beantwoorden. Dat alles in een heel snel tempo; de bom kon immers elk moment ontploffen en dan wil je deze niet in handen hebben! Een geweldige finale met veel winnaars, zij werden getracteerd op The Winner Takes It All van ABBA. En dat was het einde van de ‚live-opname‘ Oh, wat een jaar!



Publieksopwarmer Peter Groenen sloot de show af met een groot dank je wel aan het publiek. Maar ook aan alle vrijwillige deelnemers aan het spel, alle artiesten en iedereen die  Oh, wat een jaar! mogelijk heeft gemaakt: Dank je wel!
Uiteraard hadden de fanfare en het koor nog een ‚zugabe‘: het toepasselijke Celebration van  Kool & The Gang, waarna de afterparty begon.





 Achter de schermen

Het welkomstwoord van de voorzitter vanuit de regiekamer, de styling van de tafeltjes in de zaal met hapjes en attributen, het telkens opnieuw aanpassen van het podium, ervoor zorgen dat het Daisy en Rik telkens met passende outfits en kapsels op het podium verschenen, tijdig starten van reclameblokken, journaals, muziek en zang, dat vergt een strakke regie. Deze lag in handen van Chantal van Giesen. Daarbij geholpen door teams in de zaal, in de keuken, in de kleedkamer. Zonder al deze vrijwilligers was deze uitvoering niet mogelijk geweest. 

Chantal en alle vrijwilligers: dank je wel!